-Օրենքի խախտմամբ ընդունված օրենքը չի կարող արդարության ապահովման երաշխիք լինել,- այս խոսքերով սկսեց Սահմանադրական բարեփոխումների շուրջ մեր հարցազրույցին պատասխանել իրավաբան Ցոլակ Գրիգորյանը:
Գրիգորյանը նշեց, որ ինքը դեմ է բարեփոխումներին, անդրադառնալով որոշակի սկզբունքային խնդիրների:
«Ահա թե ինչու եմ դեմ նոր Սահմանադրական, այսպես կոչված, բարեփոխումներին: Երբ այս իշխանություններն օգտագործում են բարեփոխում բառը, մոտս զգացողություն է, որ էլ ավելի վատ վիճակ ենք ունենալու:
Չեմ խոսում այն մասին, թե փոփոխությունները լավ են թե վատ, կխոսեմ այն մասին, թե ինչու չպետք է փոփոխվի այլ կոնտեքստում:
Միանշանակ Սահամանդրությունը ևս կյանքի փոփոխման բերումով պետք է փոփոխություն կրի:
Ներկայիս Սահմանադրություն հանրքավեն կայացել է 1995 թվականին և «ընդունվել», սակայն տվյալ ժամանակ իշխանություններն արդեն իսկ կորցրել էին իրենց լեգիտիմությունը, չէին կարողացել հավատ ներշնչել ժողովրդին, ամրապնդել նրանց մեջ Սահամանդրության և դրանում պարունակող հոդվածների արդյունավետությունը և պետության զարգացման տեսլականը արտահայտել դրանում: Մի խոսքով, սույն Սահամանդրությունը առոչինչ է ի սկզբանե, քանի որ այն կեղծելու միջոցով է ընդունվել, հանրաքվեին մասնակցել են շատ քիչ թվով հայրենակիցներ, որն էլ հնարավորոություն է տվել իշխանություններին կեղծել այն: Սահամանդրության փոփոխությունները տեղի ունեցան 2005 թվականին: Այս դեպքում ևս, ինչպես բոլոր նախորդ ընտրություններն ու հանաքվեն, անցել են կեղծիքի միջոցով /բացի առաջին նախագահական ընտրություններից/: Իշխանությունները Սահմանդրական փոփոխություններ անցկացնելու ժամանակ լեգիտիմության նույն խնդիրն ունեին, ինչը դրանից տաս տարի առաջ էր: Անձմաբ փորձել եմ մասնակցել հանրաքվեին, կատարել իմ ընդտությունը, սակայն անունս բացակայում էր ցուցակներից: Սա ևս անցավ կեղծիքի միջոցով: Այսօր այս իշխանությունները էլ ավելի մեծ լեգիտիմության խնդիր ունեն, սակայն փորփում են անօրինական լինելով անօրինությամբ .այլ կերպ նորանք ոչինչ անել չեն կարող/ Սահամանդրական բարեփոխումներ կատարել: Ոչ, այսպես չի լինում, ընթերցելով փոփոխություներ կատարելու վերաբերյալ հանձնախողովի հիմնավորումները փորձում ես հասկանալ նրանց, երբեմն խելոք բաներ են ասում, բայց արդյո՞ք այս Սահամանդրության պայամներում չէր կարելի հիմնական խնդիրներին լուծում գտնել, բացերի համար օրենքների միջոցով այն փակել, ամբողջացնել, համակարգի կայացմանը նպաստել, արդյո՞ք ներկայիս ԱԺ պատգամավորներից շատերի մուտքն Աժ կարգելափակվի, «իրավագետների» ու պնակալեզ շան որդիներն այլևս չեն լինի օրենսդիր և գործադիր մարմիններում, արդյո՞ք դատական համակարգը կկայանա որպես օրինականության երաշխավոր: Մարդկանց մոտ հավատի և ապագայի տեսլականը սպանել եք, մարդու արժանապատվությունը ամեն օր ոտնահարելով, օրենքն ու բարոյական նորմերը անարգելով և այդ ամենը բարդելը Սահամանադրության անկատարության վրա, մեղմ ասած, անբարոյական է: Փոխվեք ինքներդ, այն մարդակենտրոն Սահամանադրությունը, որը փորձում եք իրականություն դարձնել ձգտեք ինքներդ այդ արժենքերով ապրել, և այդ ժամանակ անգամ վատ Սահամանադրության պայամաներում ինքներս կձգտենք փոխվելուն: Այն օրը, երբ արժանավորն իրենով կկարողանա կայանալ և հնարավորության դաշտ կբացվի, այն օրը երբ ազգի տականքին պետության գլխին չեք գամի /լիսկան ձեզ որպես ամբողջի օրինակ/ այն օրը, երբ արժանապատիվ մարդը հավասար հանարավորություն կունենա, այդ օրն էլ խոսեք փոփոխության և հրամայական բաերնորոգման մասին:
Ես ձեզ չեմ հավատում, դուք էլ ինձ, դուք չեք մարդկայանցվի, ես էլ ձեզ չեմ աջակցի: Մենք երկուսս էլ արժանի չենք միմյանց: Երկուսիցս մեկը պետք է կործանվի՝ իմ կործանմամբ դու ես կործանվում, քո կործանմամբ որպես անառակ որդի նորգվելու հանարվորություն կունենաս»:
Չեմ խոսում այն մասին, թե փոփոխությունները լավ են թե վատ, կխոսեմ այն մասին, թե ինչու չպետք է փոփոխվի այլ կոնտեքստում:
Միանշանակ Սահամանդրությունը ևս կյանքի փոփոխման բերումով պետք է փոփոխություն կրի:
Ներկայիս Սահմանադրություն հանրքավեն կայացել է 1995 թվականին և «ընդունվել», սակայն տվյալ ժամանակ իշխանություններն արդեն իսկ կորցրել էին իրենց լեգիտիմությունը, չէին կարողացել հավատ ներշնչել ժողովրդին, ամրապնդել նրանց մեջ Սահամանդրության և դրանում պարունակող հոդվածների արդյունավետությունը և պետության զարգացման տեսլականը արտահայտել դրանում: Մի խոսքով, սույն Սահամանդրությունը առոչինչ է ի սկզբանե, քանի որ այն կեղծելու միջոցով է ընդունվել, հանրաքվեին մասնակցել են շատ քիչ թվով հայրենակիցներ, որն էլ հնարավորոություն է տվել իշխանություններին կեղծել այն: Սահամանդրության փոփոխությունները տեղի ունեցան 2005 թվականին: Այս դեպքում ևս, ինչպես բոլոր նախորդ ընտրություններն ու հանաքվեն, անցել են կեղծիքի միջոցով /բացի առաջին նախագահական ընտրություններից/: Իշխանությունները Սահմանդրական փոփոխություններ անցկացնելու ժամանակ լեգիտիմության նույն խնդիրն ունեին, ինչը դրանից տաս տարի առաջ էր: Անձմաբ փորձել եմ մասնակցել հանրաքվեին, կատարել իմ ընդտությունը, սակայն անունս բացակայում էր ցուցակներից: Սա ևս անցավ կեղծիքի միջոցով: Այսօր այս իշխանությունները էլ ավելի մեծ լեգիտիմության խնդիր ունեն, սակայն փորփում են անօրինական լինելով անօրինությամբ .այլ կերպ նորանք ոչինչ անել չեն կարող/ Սահամանդրական բարեփոխումներ կատարել: Ոչ, այսպես չի լինում, ընթերցելով փոփոխություներ կատարելու վերաբերյալ հանձնախողովի հիմնավորումները փորձում ես հասկանալ նրանց, երբեմն խելոք բաներ են ասում, բայց արդյո՞ք այս Սահամանդրության պայամներում չէր կարելի հիմնական խնդիրներին լուծում գտնել, բացերի համար օրենքների միջոցով այն փակել, ամբողջացնել, համակարգի կայացմանը նպաստել, արդյո՞ք ներկայիս ԱԺ պատգամավորներից շատերի մուտքն Աժ կարգելափակվի, «իրավագետների» ու պնակալեզ շան որդիներն այլևս չեն լինի օրենսդիր և գործադիր մարմիններում, արդյո՞ք դատական համակարգը կկայանա որպես օրինականության երաշխավոր: Մարդկանց մոտ հավատի և ապագայի տեսլականը սպանել եք, մարդու արժանապատվությունը ամեն օր ոտնահարելով, օրենքն ու բարոյական նորմերը անարգելով և այդ ամենը բարդելը Սահամանադրության անկատարության վրա, մեղմ ասած, անբարոյական է: Փոխվեք ինքներդ, այն մարդակենտրոն Սահամանադրությունը, որը փորձում եք իրականություն դարձնել ձգտեք ինքներդ այդ արժենքերով ապրել, և այդ ժամանակ անգամ վատ Սահամանադրության պայամաներում ինքներս կձգտենք փոխվելուն: Այն օրը, երբ արժանավորն իրենով կկարողանա կայանալ և հնարավորության դաշտ կբացվի, այն օրը երբ ազգի տականքին պետության գլխին չեք գամի /լիսկան ձեզ որպես ամբողջի օրինակ/ այն օրը, երբ արժանապատիվ մարդը հավասար հանարավորություն կունենա, այդ օրն էլ խոսեք փոփոխության և հրամայական բաերնորոգման մասին:
Ես ձեզ չեմ հավատում, դուք էլ ինձ, դուք չեք մարդկայանցվի, ես էլ ձեզ չեմ աջակցի: Մենք երկուսս էլ արժանի չենք միմյանց: Երկուսիցս մեկը պետք է կործանվի՝ իմ կործանմամբ դու ես կործանվում, քո կործանմամբ որպես անառակ որդի նորգվելու հանարվորություն կունենաս»:
