Վեներական լիմֆագրանուլեման վեներական վարակիչ հիվանդություն է, որն ախտահարում է ավշահանգույցներն ու մաշկը: Հիվանդությունը շատ տարածված է Արևմտյան ու Արևելյան Աֆրիկայում, Հարավ-Արևելյան Ասիայում, Հնդկաստանում, Հարավային Ամերիկայում: Այս հիվանդության հարուցիչը խլամիդիա տրախոմատիս անունով հայտնի մանրէն է. դա այն խլամիդիան չէ, որը խլամիդիոզ է առաջացնում: Այս հիվանդության հարուցիչը փոխանցվում է սեռական շփումով:
Ախտանշանները
Ախտահարումից միչև հիվանդության առաջին ախտանշանների ի հայտ գալը տևում է 3 -10 օր: Տղամարդկանց մոտ այն տեղայնանում է առնանդամի գխիկին, իսկ կանանց մոտ սեռական շութերին ու հեշտոցում: Իսկ ոչ ստանդարտ սեռական շփման դեպքում` ուղիղ աղիքում, մատներին ու լեզվին: Ախտահարման տեղում բշտեր են գոյանում,ոչ մեծ վերքեր կամ էլ բորբոքումներ, որոնք տհաճ զգացումներ կամ էլ ցավ են պատճառում: Դա հիվանդության առաջին փուլն է:
1-ին փուլի ախտանշանները
Սովորաբար, հիվանդները դիմում են մասնագետի այն ժամանակ, երբ հիվանդությունը երկրորդ փուլն է թևակոխում: Մեծանում են ավշային հանգույցները, հիմնականում` աճուկի, պարանոցի ու կզակի հատվածում:
2-րդ փուլում վարակը տարածվում է ամբողջ ավշային համակարգով մեկ: Ընդհանուր վիճակի վատացում է լինում, առաջանում է գլխացավ, սրտխառնուք, բարձր ջերմություն, փսխում: Հաճախ նաև մաշկի ցան է նկատվում, որը ալերգիկ ռեակցիա է հիշեցնում:
Վարակի ուղիղ աղիքում տեղակայման հետևանքով դիտվում են պրոկտիտի ախտանշաններ, որոնք արտահայտվում են հետանցիք արտադրությամբ, ուղիղ աղիքի ցավով ու քորով:
Դրանք կարող են հանկարծակի առաջանալ ու նույնքան հանկարծակի էլ անհետանալ:
Ախտորոշումը
Այս հիվանդությունն իր ախտանշաններով շատ նման է հերպեսին սիֆիլիսին, մաշկի տուբերկուլյոզին, փափուկ շանկրին ուղիղ աղիքի քաղցկեղին ևն: Ճշգրիտ ախտորոշում կարող է կատարել միմիայն մասնագետ բժիշկը` մաշկավեներաբանը, լաբորատոր հետազոտությամբ:
Բուժումը
Բուժման նպատակով կիրառվում են էրիթրոմիցին ու հեմոմիցին հակաբիոտիկներ, նշանակվում են հակամանրէ դեղամիջոցներ, իմունաթերապիա, վիտամինաթրապիա: Բորբոքված ավշահանգույցները, հաճախ վիրաբուժական միջամտության կարիք են զգում.կատարվում է դրենաժավորում:
Քանի որ ալկոհոլն ընդհանրապես ճնշում է իմունիտետը, դրա համար էլ նվազեցնում է բուժման արդյունավետությունը, դեղորայքի ազդեցությունը: Դրա համար, գոնե բուժման ընթացքում պետք է հրաժարվել ոգելից խմիչքներից:
Տվյալ հիվանդությունը ժողովրդական միջոցներով բուժման չի ենթարկվում ու փորձել էլ պետք չէ, քանի որ դա կարող է կործանարար հետևանքներ ունենալ:
Բուժումից հետո էլ պետք է հիվանդները բժշկի հսկողության տակ գտնվեն այնքան ժամանակ, մինչև հիվանդության ախտանշաններն ու հետևանքները վերջնականապես անհետանան:
Եթե հիվանդությունն անտեսվի ու ժամանակին չբուժվի, ապա այն երրորդ փուլ կանցնի, որի դեպքում ախտահարվում են բոլոր օրգաններն ու հյուսվածքները քայքայվում:
