Թուրքիայի ներքին գործերի նախարարությունը սեպտեմբերի 24-ին Պոլսի հայոց պատրիարքարան էր ուղարկել պատրիարքի ընտրության նոր կանոնադրությունը, որով սահմանափակվում էր արտասահմանաբնակ եպիսկոպոսների թեկնածուական մասնակցությունը ընտրություններին: Կանոնադրությունում առկա սահմանափակումը որոշակի դժգոհություն է ստեղծել պոլսահայ համայնքում:
Ermenihaber.am-ը դիմել է Թուրքիայում լույս տեսնող հայկական «Ժամանակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արա Գոչունյանին՝ խնդրելով մեկնաբանել պատրիարքական ընտրություններում թուրքական իշխանությունների կողմից նախկինում ստեղծված խոչընդոտները և գնահատական տալ ներկայիս իրավիճակին:
— Պարոն Գոչունյան, 1990թ. և 1998թ. պատրիարքական ընտրություններում նույնպես խոչընդոտներ են եղել, ինչպես հիմա, բայց մասնավորապես 1990-ին նմանատիպ իրավիճակ էր, երբ մեկ թեկնածու էր պարտադրվում համայնքին: Սակայն պետությունը հետ քայլ արեց, քանի որ նախաձեռնարկ մարմինը հրաժարվեց ընդունել այդ պայմանը: Ինչու՞ հիմա նախաձեռնարկ մարմինը չի գնում այդ ուղղությամբ: Իշխանության, համայնքային կառույցների կամ անձանց կողմից որևէ ճնշումներ կա՞ն:
— 1990 և 1998թթ. ընտրություները հանրապետական շրջանի ամենահանգիստ ընտրություններն են եղել: 1990թ. պետության կողմից որևէ թեկնածու չի պարտադրվել: 1990թ. ընտրության արդյունքերով Գարեգին Քազանջյանը, երբ որ ընտրվեց Պոլսո աթոռի գահակալ, իր հիմնական մրցակիցը Շահեն եպիսկոպոս Սվաճյանն էր: Գարեգին Սվաճյան պատրիարքը Երուսաղեմի Սուրբ աթոռի լուսարարապետն էր, այսինքն դրսից եկավ և պատրիարք ընտրվեց:
Իրենք պահանջեցին, որ պատրիարքը ընտրվի զուտ հոգևորականների կողմից, այսինքն առանց ժողովրդի մասնակցությամբ հոգևորականների կողմից: Մեր կանոնադրության դեմ ընդվզում արտահայտում են բացառապես էն պարագայում, երբ որ ժողովրդի մասնակցությունը սահմանափակվում է: Ժողովրդի մասնակցության սահմանափակման խնդիրն ավելի էական վտանգ է, քան թե թեկնածուական սահմանափակումները, որովհետև թեկնածուական սահմանափակումները որոշ չափանիշների հիման վրա են լինում: Պետության գործոնը, համայնքի գործոնը, հայ եկեղեցու իրավունքի գործոնը այդ բոլորի համադրությունն է, բայց ժողովրդի պարագայում չես կարող չափանիշ սահմանել: Այն ժամանակ հարթվեց այդ խնդիրը: Մարտին էր մահացել Շնորհք պատրիարք Գալուստյանը, մինչև հաջորդ տարեվերջ արդեն Գարեգին Քազանջյանը ընտրվեց:
Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում
