22 տարի առաջ հայ ժողովուրդը իր կամքն արտահայտեց` անկախ պետություն ստեղծել, այն ամրագրվեց թղթի վրա, սակայն որպես արժեք այդպես էլ չդարձավ ժողովրդի սեփականությունը և չամրապնդվեց իրականության մեջ։
Անկախությունն արժեքն է, երբ դու ազատ ես և ինքդ ես որոշում ինչպես տնօրինես քո կյանքը և ժողովուրդը որպես անկախ սուբյեկտ իր համակեցության կանոններն է հաստատում իր երկրում, ամրագրում այն սահմանադրության մեջ։ Ժողովրդավարությունը կարևոր բաղադրիչ է անկախության համար, որպեսզի այլ պետություններ ճանաչեն քեզ որպես անկախ սուբյեկտ և հաշվի նստեն քո որոշման հետ, այլ ոչ թե ներքին խնդիրներն ու սեփական կամքի բացակայությունն օգտագործելով պարտադրեն իրենց որոշումները։
Անկախությունը ժողովրդինն է և ոչ ոք չի կարող այն խլել, չի կարող որոշել ժողովրդի փոխարեն, ոչ այլ պետությունները, ոչ ինչ որ անհատ։
Պետությունն ու ազգը հիմնված են անկախության վրա, հակառակ դեպքում ազգը կորցնում է իր ինքնությունը։
Անկախությունը դա թղթի վրա ամրագրելն ու անկախության օրը փուչիկներով ու Նունե Եսայանի համերգով նշելը չի, պետք է իրականում լինել անկախ, նաև քաղաքացին պետք է իր մեջ կրի այն, եթե դու չուզենաս որոշել հաստատ քո փոխարեն կորոշեն։
Ժողովրդի անվտանգությունը, սոցիալական վիճակը հենց անկախությունից են կախված, ոչ ոք բացի ժողովրդից ի շահ ժողովրդի որոշում չի կայացնելու, քո փոխարեն որոշողները գործելու են իրենց շահերից և լավագույն դեպքում կթողնեն գոյատևես։
Մենք՝ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներս ենք այս երկրի տերը և միայն մենք ենք որոշում ինչպես իրար հետ համատեղ ապրենք և այլ պետությունների հետ ինչ հարաբերություններ ունենանք։ Անկախության օրը ես դուրս եմ գալու փողոց իմ այդ դիրքորոշումն արտահայտելու համար։
