Այսօր տեղի ունեցավ երթ ընդդեմ գենդերային օրենքի: Յուրաքանչյուր ոք իրավունք ունի բարձրաձայնելու իրեն հուզող խնդիրները, կազմակերպել այդ խնդիրների հետ կապված երթեր, ցույցեր և այլ միջոցառումներ: Սակայն հայաստանյան իրականության մեջ նման խնդիրների բարձրաձայնումը զարմանալիորեն իրականացվում է այն ժամանակ, երբ ի հայտ են գալիս հանրության տարբեր շերտերի միավորման, համագործակցության և փոխադարձ սոլիդարության եզրեր: Նման իրավիճակ էր ստեղծվել Մաշտոցի պուրակի պայքարի ընթացքում և հետմաշտոցյան շրջանում: Սակայն տեղի ունեցավ DIY-ի դեպքը, որը խզում առաջացրեց հանրության տարբեր մշակույթներ կրող շերտերի մեջ: Այս իրավիճակը պահպանվեց ավելի քան մեկ տարի: Զարմանալիորեն, նույնը փորձ է արվում իրականացնել այսօր: Գենդերային օրենքի թեման դաշտ նետվեց տրանսպորտի ուղեվարձի դեմ պայքարի ընթացքում, որի ժամանակ ևս տեղի էր ունեցել սոցիալական և մշակութային տարբեր շերտերի համախմբում, փոխադարձ սոլիդարության ձևավորում:
Նման միջոցառումները երբեմն նպատակ են հետապնդում հանրության ուշադրությունը շեղել իր և պետության առաջ ծառացած կարևորագույն խնդիրներից: Փաստորեն ստացվում է, որ հայկական պետականությանը, ազգային անվտանգությանը սպառնացող հիմնական վտանգը ոչ թե ռուսական կայսրության մասնիկ դառնալու հեռանկարն է, ոչ թե ցարերին նամակ գրող զորիբալայաններն են, ոչ թե համատարած կոռուպցիան է, այլ գենդերային օրենքն է, որ կխարխլի հայկական ընտանիքի հիմքերը: Հայկական ընտանիքի հիմքը այդ նույն ընտանիքի անապահովությունն է, ընտանիքի անդամների արտագնա աշխատանքի մեկնելն է, բայց ոչ, մեր հոգևորականությունն ու ռազմահայրենասիրական հատվածը չի դատապարտի գողանալը, սպանելը, չի՛ պայքարի դրա դեմ: Ազատամարտիկները, իրենց սկսած պայքարը շարունակելու, իրենց կալանավորված ընկերոջը ազատելու համար ավելի մեծ ջանքեր գործադրելու փոխարեն նույնպես ընկել են բացառապես հատուկ ծառայությունների կողմից պլանավորվող և իրականացվող այս ծուղակը: Դեռևս խորհրդային շրջանից և անկախացման տարիներից մենք ունեցել ենք «ազգային գաղափարախոսությամբ առաջնորդվող» բազմաթիվ հատուկ ծառայությունների աշխատակիցներ, ունեցել ենք անկախություն չցանկացող անկախականներ:
Իհարկե, զարգացման միջավայրից, քիչ տեղեկացվածությունից, ձևավորված համոզմունքներից կախված մարդը կարող է անկեղծորեն դեմ գնալ նման օրենքին, սակայն դա պետք է արվի մինչև ուրիշների իրավունքների սահմանը: Սակայն այն անձինք, ովքեր խոսում են ազգային արժեքներից, հայ ընտանիքից, սակայն աչք են փակում անկախությունը վաճառողների, Արցախը հանձնողների, սեփական երկիրը թալանողների, իր համաքաղաքացիներին սպանողների վրա և հանրությանը, որպես պետականության ամենամեծ խնդիր, ներկայացնում են գենդերային օրենքը, ապա կա′մ անմեղսունակ են, կա′մ առնվազն իրականացնում են իշխանությունների, մեր կամ օտարերկրյա հատուկ ծառայությունների կողմից ստացված պատվեր:
Կանգնեցրեք ցանկացած շարքային Հանրապետական կուսակցության անդամի և հարցեր ուղղեք գենդերային թեմայով: Արեցի՞ք, Ձեր կարծիքները համընկնո՞ւմ են, իսկ դա ոչինչ ձեզ չի՞ ասում…
Նարեկ Ամյան
Լուսանկարը` ԳԱԼԱ-ի
