Արմեն Գրիգորյանը ֆեյսբուք սոցիալական ցանցի իր էջում գրում է.
«Արձագանք 2013» հրամանատարաշտաբային զորավարժությունների շրջանակներում Արմավիրում տեղի ունեցած հավաքի ժամանակ Հրանուշ Հակոբյանը ու Հասմիկ Պողոսյանը առանձնազրույց են ունեցել, որի ձայնագրությունը հայտնվել է իմ մոտ: Ձեզ եմ ներկայացնում խոսակցության սղագրությունը:
Հրանուշ Հակոբյան-Լսի, հորիզոնում նկատում ես նավթի վիշկաների ծուխը, դա Բաքուն է, պետք է սկզբից մշակութային ամբողջ ժառանգությունը վերացնենք, գրավենք ու «Արի տուն» ծրագիրը կազմակերպենք:
Հասմիկ Պողոսյան-Բայց մշակութային ժառանգություն վերացնելը Սամվել Ալեքսանյանի գործն է, մենք այդտեղ որևիցե բան չունենք անելու:
Հ.Հ.-Պատերազմի ժամանակ օլիգարխները հանգստանում են:
Հ.Պ.-Փաստորեն մեզ վրա է պատերազմի ամբողջ բեռը: Եթե մենք Բաքուն վերցնենք, արդյո՞ք այն կդառնա մեր հայրենիքը:
Հ.Հ.-Լսի, նույնիսկ Աղդամը մեր հայրենիքը չէ, ինչպես կարող է Բաքուն մեր հայրենիքը դառնա:
Հ.Պ.-Իսկ այդ դեպքում ինչու՞ ենք պատերազմի նախապատրաստվում:
Հ.Հ.-Դու ընդհանրապես Ջորջ Օրուել կարդացել ես:
Հ.Պ.-Չէ:
Հ.Հ.-Այ, որ կարդաիր, կիմանաիր, թե ինչու են երբեմն պատերազմի պատրաստվում ռեժիմները: Օրուելը շատ լավ բնութագրել է այդ ամենը. «Միևնուն ժամանակ, գիտակցությունը, որ մասնակցում ես պատերազմին, հետևաբար վտանգի տակ ես, ստիպում է կարծել, որ ողջ իշխանությունը մի փոքր խմբի ձեռքում պահելը գոյատևման բնական, անխուսափելի պայման է:»
Հ.Պ.-Այսի՞նքն, մենք հանուն մեր բազմադարյա մշակույթի համար չե՞նք հասել Արմավիր:
Հ.Հ.-Դու կարող է դրա համար ես հասել, բայց իրականում, հնարավոր է, որ այս ամենը արվում է մեկ մարդու համար:
Հ.Պ.-Ես Օրուելից տեղյակ չեմ, բայց ահագին լսել եմ Կլաուզվիցի մասին, որը հանճարեղ պատերազմի տեսաբան է: Իսկ քեզ ինչ է թվում նրա տեսությունները պատերազմում կիրառելու դեպքում, կարո՞ղ ենք հաղթել:
Հ.Հ.-Լսի, դու ո՞նց ես պատկերացնում Արմեն Աշոտյանի, Տարոն Մարգարյանի ու այս թիմի հետ պատերազմի մեջ ներգրավելը ու հաղթելը: Արի այս ամբողջ իրավիճակը նայենք օրուելյան տեսանկյունից, այստեղ Կլաուզվիցը բան չունի անելու:
Հ.Պ.-Այդ դեպքում այս զորավարժությունները ինչի՞ համար են ու ու՞մ են վախեցնում:
Հ.Հ.-Իսկ Վովա Գասպարյանի զորավարժությունները ու՞մ են վախեցնում:
Հ.Պ.-Բայց Վովա Գասպարյանի զորավարժությունները ակտիվիստների համար են, որպեսզի վախենան ու խելոք մնան:
Հ.Հ.-Այ, եթե Օրուել կարդաիր, ապա կիմանաիր, որ ցանկացած պատերազմական իրավիճակի ստեղծումը ոչ միայն արտաքին թշնամու համար է, այլ նաև՝ ներքին:
Հ.Պ.-Ուզում ես ասես, որ մենք սրանով մեր իշխանությունն ենք ամրապնդում:
Հ.Հ.Ուզում եմ ասեմ, որ մեր առաջնորդը գիտի, թե մենք այստեղ ինչի համար ենք, և մի մոռացիր, որ մենք ապրում և աշխատում ենք նրա համար:
Հ.Պ.-Իսկ զորավարժություններից հետո ի՞նչ պետք է անենք:
Հ.Հ.-Դու պետք է պատերազմի ու վախի մթնոլորտ ստեղծես մշակույթի միջոցով, իսկ ես էլ սփյուռքին տեղեկացնեմ տարածվող վտանգի մասին:
Հ.Պ.-Իսկ հնարավոր չէ՞ խուսափել պատերազմից:
Հ.Հ.-Հնարավոր է, բայց երբեմն իմիտացիան անհրաժեշտություն է:
Հ.Պ.-Այդ դեպքում ավելի լավ է ներգրավենք զորավարժության բուն գործողություններին:
Հ.Հ.-Ճիշտ ես, որպեսզի մեր մասին զեկույցներում թյուրիմացություններ չլինեն:
Հ.Պ.-Գնացինք…Աշոտյան, սպասեք մենք էլ ենք ուզում նկարվենք:
Հ.Հ.-Պողոսյանը ճիշտ է ասում, մենք էլ ենք ուզում նկարվենք, ճիշտ է Ֆեյսբուկ-ում չկանք, բայց Ձեզ հետ նկարվելու դեպքում հաստատ կհայտնվենք այդ տիրույթում:
Այսքանն էր երկու նախարարների միջև առանձնազրույցը:
